Το Έπος του ΄21

Σαν σήμερα, Μαρτιάτικη αυγή, της

Λευτεριάς φανερώθηκε η πηγή. Στα

βουνά της Ελλάδας, ηχώ δυνατή,

«Ελευθερία ή Θάνατος», η κραυγή.

Σηκώθηκαν οι ήρωες, με σπαθιά

και ψυχή, για να διώξουν τον

τύραννο, τη μαύρη σκλαβιά. Μέσα

από τη θλίψη και την οργή, έλαμψε

η ελπίδα, σαν αστραπή.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός,

ευλόγησε τα όπλα, και ο

Κολοκοτρώνης, με πείσμα και

ορμή, οδήγησε τους Έλληνες,

με γενναιότητα και τόλμη, στην

κορυφή της δόξας, στη νίκη της

ψυχής.

Η Μπουμπουλίνα, με το σπαθί

στο χέρι, και ο Κανάρης, με το

πυρπολικό, έδωσαν τη ζωή

τους, χωρίς να λυγίσουν, για την

πατρίδα, τον ιερό σκοπό.

Κι η Ελλάδα, η λεύτερη,

ξαναγεννήθηκε, σαν φοίνικας από

τις στάχτες, και η σημαία της,

ψηλά κυμάτισε, σύμβολο ελπίδας,

για όλους τους λαούς.

Σαν σήμερα, 25η Μαρτίου,

γιορτάζουμε, με περηφάνια και

συγκίνηση, τους ήρωες που

θυσιάστηκαν, για την ελευθερία

και την αξιοπρέπεια.

                                                                                                         Στέφανος Καλαμόκεχρος, Β4

«Η μάχη των πανελληνίων»

 

Γέλα ψυχή μου, γέλα.

Τα κατάφερες.

 

Σκληρός ο αγώνας, η μάχη όμως

φωτεινή.

Φωτεινό το μέλλον, μα πιο

λαμπρή η ζωή.

Λαμπρός ο στόχος, η κατάκτηση σκληρή.

 

Το μολύβι σου σκληρό σαν σπαθί,

ο πόλεμος γραμμένος σε χαρτί.

Ο ύπνος εχθρός, το άγχος κακός οιωνός.

 

Γέλα, ψυχή μου, γέλα.

Τα κατάφερες.

 

Το κλάμα παρόν, μα η θέληση

εκεί.

Η δύναμη μεγάλη, ποτέ δεν

εξασθενεί.

Το όνειρο μεγάλωσε, έγινε ψηλό,

μα πιο ψηλή η θέληση, και από το

ψηλότερο βουνό.

 

Και όταν σπουδαίος γίνεις και τρανός,

Όταν το μέλλον σου βήμα βήμα χτίσεις,

Νιώσε περήφανος, ανίκητος,

δυνατός,

Γιατί κατάφερες τούτη τη μάχη

να νικήσεις.

 

Γέλα ψυχή μου, γέλα,

Τα κατάφερες.

                                                                                                                Γιάννης Πογιατζής, Β6

 

H Αυγή Μίας Νέας Αρχής

Το ποίημα είναι αφιερωμένο στα παιδιά που δίνουν σε λίγο καιρό πανελλαδικές, και ειδικότερα στους τελειόφοιτους της ομάδας μας!

 

Φτερά λευκά, όνειρα

ζωγραφισμένα, μια νέα σελίδα,

έτοιμη να γραφτεί. Της Τρίτης

Λυκείου η αυλαία πέφτει, κι η

καρδιά χτυπά για το αύριο που

έρχεται. 

 

Πανελλήνιες, ο δρόμος ανοιχτός,

μια πρόκληση, μια μάχη, ένας

αγώνας. Με δύναμη, θέληση και

πείσμα δυνατό, θα φτάσετε στην

κορυφή, θα βγείτε νικητές.

 

Μέρες και νύχτες, μελέτη

ατέλειωτη, γνώσεις που

σμιλεύουν το μυαλό και την ψυχή.

Μαζί με τους φίλους, μια αγκαλιά

ζεστή, θα στηρίξετε ο ένας

τον άλλον, σ' αυτή τη διαδρομή.

 

Και όταν η αγωνία κορυφωθεί,

και το άγχος σαν θάλασσα σκεπάσει,

θυμηθείτε τα όνειρα που σας

καλούν, την ελπίδα που σαν φάρος

θα σας οδηγήσει.

 

Στις αίθουσες των εξετάσεων, με

θάρρος και ηρεμία, θα απαντήσετε

στις ερωτήσεις, με γνώση

και σοφία. Και όταν η τελευταία λέξη

γραφτεί, θα νιώσετε περήφανοι,

για όσα καταφέρατε.

 

Φτερά λευκά, όνειρα που πετούν,

μια νέα αρχή, μια ζωή ολόκληρη

 μπροστά. Τέλος σχολικής

ζωής, μια στιγμή ορόσημο που

ανοίγει τις πόρτες στο μέλλον,

το λαμπρό.

                                                                                                                       Στέφανος Καλαμόκεχρος, Β4